zaterdag 23 november 2013

Eerst de dingen doen die je leuk vindt

Een te hoge werkdruk heb ik nog nooit mogen ervaren. Eerder een te lage. Het was de bedrijfsarts die mij kennis liet maken met de wereld van de bore-out. Maar daar kan altijd nog een keertje over geblogd worden.

Wellicht komt het niet ervaren van een te hoge werkdruk van vroeger. Ik kom uit een zeevaartfamilie. Dan leer je om te werken tot het werk klaar is en niet om het gereedschap uit je handen te laten vallen omdat het toevallig vijf uur is. En dat doorwerken hoort er gewoon bij. Maar als het werk een keer eerder gedaan was, dan werd er ook niet geschroomd om 'schoot-aan' te roepen. Dan was het werk gedaan en was het tijd voor een hapje en een drankje voor iedereen onder de pomp ging om schoon en wel aan de dis te verschijnen.

De afgelopen twee weken moest ik sterk terugdenken aan die tijd. Die van 'kop houden, niet zeuren'. Want het was me wel een periode: excursie Rotterdam, Visual Notes bij The Crowd, voortgangsvergaderingen bovenbouw, een techniekbrede docentendag, First Lego League bijeenkomsten en coachmeeting, oudermiddagen, ouderavonden, plenaire vergadering, ontdekkingstochten groep 8 en tenslotte nog een onderbouwfeest.

Daarnaast mocht ik nog als vrijwilligger helpen in het wijkhuis, zoonlief deed zijn vormsel en bezocht wat scholen voor voortgezet onderwijs, dochterlief vierde haar verjaardag en mijn vader werd 80.
Tenslotte stonden er de gebruikelijke zaken in de agenda zoals de trainingen van de kinderen, de wedstrijden en de eigen sporten. En, oh ja, tussendoor moest er ook les gegeven worden en voor en nawerk gedaan worden.

Maar erover klagen? Nee, dat dan weer niet. Wel erover praten met het thuisfront of collega's waar je een goed contact mee hebt. Beetje spiegelen en sparren. Het voelde als een paar drukke weken waarin voor andere dingen minder of geen tijd was of genomen werd. Die laat je dan schieten en komen op een ander moment wel weer aan de beurt. Als het net wat rustiger is. En uiteindelijk komt het werk toch allemaal af. Niet lullen maar poetsen!

Toch hoor ik regelmatig verhalen over teveel werk in te korte tijd. Hoe kan dat dan? Waar komt dat vandaan?
Heerlijk veel energie krijg ik van lesgeven en de interactie met de klassen. Of van het teruggeven van cijfers als ze goed gewerkt hebben . Of van de verhalen die ze hebben als ze na het weekend weer op school komen. Dat is voor mij voldoende om de batterij weer op te laden.

En hoe zat dat ook weer met batterijen opladen? Die moesten eerst ver leeg voor ze weer aan de lader gingen. Want anders worden de batterijen lui en zijn ze veel eerder leeg dan de bedoeling is. Zou dat het zijn? Dat sommige batterijen helemaal nog niet zover leeg zijn dat ze alweer opgeladen zouden moeten worden? Als ik op vrijdagmiddag door de school loop en er na drie uur nog één à twee handjes collega's in de school rondlopen en de rest alweer aan de lader ligt, dan geeft dat te denken.

Ik voel me echt geen uitzondering, maar het verbaast me keer op keer als me gevraagd wordt waar ik de tijd vandaan haal om het werk gerond te krijgen. En dan kijk ik rond mij heen en zie ik genoeg collega's aan wij ik die vraag ook zou kunnen stellen. En als ik dan goed kijk, dan zie ik dat zij hetzelfde doen als ik: eerst de dingen die je leuk vindt en daar energie uithalen en dan (of tussendoor) de minder leuke dingen (daarom ben ik nu aan het bloggen en bereid ik de workshop voor morgen straks pas voor) . Maar die neem je dan voor lief.

woensdag 6 november 2013

Visual Notes

Op zaterdag 2 november werd er vanaf 10 uur een activiteit door The Crowd georganiseerd. Deze dag stond in het teken van Visual Notes en werd geleid door Kim Ravers. Kim is visueel schrijver en auteur van het boek Visual Notes.

Alle deelnemers (waaronder collega Khalid en ik) werden zeer gastvrij ontvangen bij het Montessori College te Arnhem (Annebel en Berni bedankt!)

Na een kopje koffie of thee en een korte kennismaking met de andere deelnemers, werden we door Kim bijgepraat over het belang van beelden bij tekst en de voordelen van het zoveel mogelijk omzetten van tekst naar beeld.

Na de theoretische inleiding was het tijd om aan de slag te gaan met papier en stiften. Meerdere mensen zouden aan het eind van de dag zeggen dat ze in jaren niet zoveel en zolang achter elkaar getekend hadden. Maar dat het naar meer smaakte, daar was iedereen het over eens!

De eerste opdracht was het tekenen van draadpoppetjes en enkele varianten daarop. We oefenden ook het tekenen van emoties door de houding van de poppetjes te veranderen. Later kwamen er pijlen, kaders en letters bij. Ook daarin zijn de mogelijkheden eindeloos. Met nog veel oefenen in het tekenen van tastbare en minder tastbare zaken (denk aan woorden als: concretiseren, kerngebieden en werkgroep) werd het tijd voor een welverdiende pauze.

Er werd ons een lekkere lunch geserveerd en er was tijd om te netwerken. Wat een meerwaarde geeft het contact met collega's aan zo'n dag!

In de middag werd verder gewerkt aan een eerste echte Visual Note: visueel schrijven avant la lettre. Ofwel: maak je verhaal op een A3 duidelijk met zo simpel mogelijke tekeningen en zo weinig mogelijk tekst. Ja, Visual Notes is ook de kunst van het weglaten.
Terwijl we allemaal dachten het moeilijkste te hebben gehad, werden we weer aan het werk gezet om een presentatie te geven en deze live te ondersteunen met tekeningen op het whiteboard. Dit was voor de meeste deelnemers wel de grootste uitdaging van de dag.

Omdat de klok langzaam naar vijf uur kroop werd het tijd om af te gaan sluiten. En dat deden we met tekenestafette die tot veel hilariteit leidde. En alle deelnemers de ontspanning bracht die na een lange dag van noeste tekenarbeid wel nodig was!

Het was een inspannende dag. Ik heb er veel van opgestoken. Ik heb geleerd dat iedereen kan tekenen en dat je met de juiste technieken ook een andere wat duidelijk kan maken. Met behulp van vorm en kleur kun je op een heldere manier informatie overbrengen. Ik heb ook geleerd dat ik Visual Notes al onbewust toepas  in de les en dat ik nu nieuwe handvatten heb om mijn tekeningen duidelijker te maken.

Waarom schrijf ik dit eigenlijk? Kan dit niet veel duidelijker in een Visual Note? Want dat was toch uiteindelijk wat we deze dag kwamen doen? Mede-Crowdlid (en begenadigd tekenaar) Michel van Ast sloeg de spijker op de kop met zijn visualisatie van deze inspirerende studiedag. Oordeel zelf:


Zijn complete verslag is te vinden op: sfy.co/fUtb

maandag 4 november 2013

In The Crowd!

Al een tijdje was ik volger van The Crowd (www.thecrowd.nl). Maar na de edcampNL van 5 oktober ben ik ervan overtuigd geraakt dat het voor mij meerwaarde zou hebben als ik ook deelnemer zou zijn. Het enige waar ik tegenop zag waren de kosten van het lidmaatschap. Toch €250,- die even uit de geldboom geschud moesten worden.

Misschien kon school het betalen? In de CAO-VO is er tenslotte een scholingsbudget van €500,- per jaar beschikbaar. En wanneer er sprake zou zijn van een persoonlijk ontwikkelingsplan (POP) dan zou de eigen professionalisering ook ter sprake moeten komen. Maar zover is het bij ons (nog) niet. Dus de stoute schoenen maar aangetrokken en rechtstreeks een aanvraag gedaan voor budget voor The Crowd.
Tot in de top van de (zelfs bovenschoolse) schoolorganisatie is de aanvraag besproken en uiteindelijk kwam er goed nieuws: ik mocht deel gaan nemen aan The Crowd!

Vanaf nu kan ik gaan werken aan mijn eigen professionalisering en nu op mijn manier.
Begrijp me niet verkeerd, op mijn school is voldoende ruimte voor scholingsaanvragen. Maar die worden niet altijd gehonoreerd. Dat heeft verschillende redenen: te duur, te veel tijd,  het schoolbelang is niet direct zichtbaar.

Deelnemen aan The Crowd neemt alle bezwaren weg. Oké, €250,- is niet niks, maar staat in geen verhouding wanneer individueel op deze verschillende activiteiten wordt ingeschreven. Deelnemen aan The Crowd levert ook minder lesuitval op omdat veel activiteiten in de avond of het weekend worden georganiseerd. De lessen die normaliter verloren gingen, kunnen nu weer aan onderwijs ten goede komen.
En het belangrijkst: docenten die gemotiveerd zijn om aan activiteiten mee te doen om hun kennis en kunde op velerlei gebied te vergroten en te delen, zijn altijd bezig in het schoolbelang. Dat moet je koesteren.

Mijn schoolleiding heeft dat ook ingezien. In navolging van vele andere scholen en een voorbeeld voor weer andere scholen: geef de docent de ruimte om in zichzelf te investeren door via The Crowd vorm te geven aan zijn eigen professionalisering.
En misschien zijn er wel eens vraagtekens of een bepaalde activiteit nu echt direct bijdraagt aan de professionalisering van een bepaalde individuele docent. Maar er is slechts één iemand die dat kan én mag uitmaken en dat is de docent in kwestie zelf!

Mij bracht The Crowd in een paar dagen tijd een netwerk van meer dan 130 andere onderwijsmensen, een prachtige workshop Visual Notes door Kim Ravers en dan heb ik in december ook nog mijn eerste Crowdborrel in het verschiet. Samen met andere professionals bomen over onderwijs. Ervaringen delen, tips krijgen, leren van anderen. En dat alles in wederkerigheid.

Hoe prachtig kan het zijn om vorm te geven aan je eigen professionalisering!